Ik zit nog met de restanten van Covid en heb daarom het museum ook deze week dicht moeten houden. Als het goed is, kan ik vanaf volgende week dinsdag weer museumbezoek inplannen, maar vandaag schoot mijn temperatuur ineens weer omhoog naar koorts. Nog even afwachten daarom. Intussen heb ik een project opgepakt dat al heel lang op mij lag te wachten, nl. het maken van een ocean-drum, of eigenlijk het maken van twee ocean-drums. Eentje voor mijzelf en eentje voor een verzorgingshuis.
In de ocean-drum voor mijzelf heb ik een paar eenden verwerkt die in eerste instantie waren bedoeld voor mijn dierportretten (de vreemde eend in de bijt). Ook heb ik er een van mijn nesten in verwerkt. De aparte vogel aan de bovenkant maakte ik van een proefje dat ik ontving bij een uitwisseling met een Amerikaanse textielvriendin. Verder heb ik er nog borduurwerk in verwerkt en Margaretenspitze (een techniek die overeenkomsten heeft met macramé). De basis van beide ocean-drums wordt gevormd door een platte rieten mand. Deze manden zijn elk gevuld met zaden en schelpen, zodat het geluid van de zee (oceaan) te horen is bij het bewegen van de ocean-drum.
De andere ocean-drum is groter en eigenlijk een combinatie van snoezelkleedje en ocean-drum. Een snoezelkleedje kan worden gebruikt om dementerende ouderen iets in handen te geven waar ze aan kunnen voelen en wat misschien ook herinneringen oproept. Ik heb in deze ocean-drum veel gekregen hergebruik-materialen verwerkt, zoals bijvoorbeeld gehaakte vierkantjes en breiwerk dat nooit is afgemaakt. Er zit ook een stukje (nep?)bont in dat ik ook heb gekregen, verwerkt in de rand. Het bont is heerlijk zacht om te voelen. Verder een gehaakt kleedje, kralen, knopen, enz.
Ik heb bij deze ocean-drum ook aandacht aan de achterkant besteed. En nu maar hopen dat deze ocean-drum veel zal worden gebruikt en dat meerdere mensen er plezier aan zullen beleven.
Reactie plaatsen
Reacties